1-Hatalı-X
Banned
- Katılım
- 3 Mar 2013
- Mesajlar
- 103
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
Kimi zaman, üstesinden gelemediğimiz bir hüzne gömüldüğümüz izlenimine kaptırırız kendimizi.Yasadığımız günün büyülü anının gecip gittiğinin,buna karsın hiç bir sey yapmadığımızın farkına variriz.Oysa yasam,büyüsünü ve güzelliğini kendi içinde gizlemektedir.
İçimizde yasamayı sürdüren çoçuğa kulak vermeliyiz.O çoçuk, büyülü anın hangi an olduğunu bilir.Onun gözyaşlarını kolayca bastırabiliriz, ama sesini boğamayız.
O çoçuk, varlığını hep sürdürür.O küçüçük çoçuklara ne mutlu ki gökyüzü krallığı onlarındır.
Yeniden doğmayı bilmesek,yasama çoçuk gözlerimizin saflığıyla ve heyecanıyla yeniden bakmayı basaramassak,yasamımızın bir anlamı kalmaz.
Canımıza türlü bicimlerlede kıyabiliriz.Bedenlerini öldürmek isteyenler, Tanrının yasasını çiğnerler. Ruhlarını öldürmek isteyenlerde aynı şeyi yaparlar,onların işledikleri günahı,insanlar acık secik göremese de.
Yüreğimizde hala yasayan çoçuğun söylediklerine kulak verelim. Onun varlığından utanc duymayalım.Yapayalnız bıraktığımız ve onu neredeyse hiç dinlemediğimiz için korkuya kapılmasına izin vermeyelim.
Varlığımızın dizginlerini biraz olsun onun eline verelim. O çoçuk , her günün bir sonraki günden farklı olduğunu bilir.
Yeniden sevildiğini hissettirecek bicimde davranalım ona.Onu hoşnut edelim -bu ,alışık olmadığımız bicimde davranmak anlamına gelse de, baskalarının gözüne sacmalık gibi görünse de....
İnsanların bilgelik taslamasının Tanrı katında delilik olduğunu anımsayalım.Ruhumuzda barınan çoçuğa kulak verirsek, gözlerimiz yeniden parlayacaktır. O çoçukla temesımızı yitirmessek, yasamla yakınlığımızı da yitirmeyiz....
PAULO COELHO
( Pıedra Irmağının Kıyısında
Oturdum Ağladım) romanından
İçimizde yasamayı sürdüren çoçuğa kulak vermeliyiz.O çoçuk, büyülü anın hangi an olduğunu bilir.Onun gözyaşlarını kolayca bastırabiliriz, ama sesini boğamayız.
O çoçuk, varlığını hep sürdürür.O küçüçük çoçuklara ne mutlu ki gökyüzü krallığı onlarındır.
Yeniden doğmayı bilmesek,yasama çoçuk gözlerimizin saflığıyla ve heyecanıyla yeniden bakmayı basaramassak,yasamımızın bir anlamı kalmaz.
Canımıza türlü bicimlerlede kıyabiliriz.Bedenlerini öldürmek isteyenler, Tanrının yasasını çiğnerler. Ruhlarını öldürmek isteyenlerde aynı şeyi yaparlar,onların işledikleri günahı,insanlar acık secik göremese de.
Yüreğimizde hala yasayan çoçuğun söylediklerine kulak verelim. Onun varlığından utanc duymayalım.Yapayalnız bıraktığımız ve onu neredeyse hiç dinlemediğimiz için korkuya kapılmasına izin vermeyelim.
Varlığımızın dizginlerini biraz olsun onun eline verelim. O çoçuk , her günün bir sonraki günden farklı olduğunu bilir.
Yeniden sevildiğini hissettirecek bicimde davranalım ona.Onu hoşnut edelim -bu ,alışık olmadığımız bicimde davranmak anlamına gelse de, baskalarının gözüne sacmalık gibi görünse de....
İnsanların bilgelik taslamasının Tanrı katında delilik olduğunu anımsayalım.Ruhumuzda barınan çoçuğa kulak verirsek, gözlerimiz yeniden parlayacaktır. O çoçukla temesımızı yitirmessek, yasamla yakınlığımızı da yitirmeyiz....
PAULO COELHO
( Pıedra Irmağının Kıyısında
Oturdum Ağladım) romanından
